Vaak als we bepaalde emoties voelen gaan we hier over na denken, analyseren. Waarom voel ik me zo? Waar komt dit gevoel vandaan? En ook; hoe kom ik er weer vanaf?
Het voelt niet prettig. En dat vermijden we maar al te graag. We vermijden dat door dingen te gaan doen. Afleiding te zoeken ongemerkt. Bezig te blijven. Toch nog wat werk doen. Of nog even snel een stofzuiger door huis. En als dan alles klaar is, voor zover dat kan, en je ploft eindelijk moe op de bank neer. Dan is het tijd om te scrollen of om die leuke serie te bingen.
Om maar niet te hoeven voelen.
Ook ik herken dit met regelmaat. Wanneer je als kind niet hebt geleerd met emoties en gevoelens om te gaan is dat iets wat als volwassene nog steeds heel lastig kan zijn.
Door coaching en natuurlijk o.a. de mindfulness training heb ik hier onwijs veel in geleerd. Maar eerlijk is eerlijk: een valkuil blijft het wel. Het is een hardnekkig patroon die ik elke keer weer opnieuw mag doorzien. En de ene keer gaat dat makkelijker dan de andere keer.
Ik merkte spanning op en begon al met analyseren waar dat dan vandaan komt. Waarom voel ik me zo?
‘Komt het door die zeurende kies?’
‘Voel ik me gespannen vanwege de aanvaring met m’n collega die nog niet opgelost is?’
‘Komt het omdat ik morgen weer moet werken?’
‘Ben ik gespannen voor de coach afspraak van vanmiddag?’
En dan maar blijven nadenken over deze 4 mogelijke oorzaken van de spanning.
Natuurlijk kan het fijn zijn om te weten waar een bepaalde emotie of gevoel vandaan komt. Want dan kun je eventueel ook bewust kiezen. Mag ik hier wat mee? Mag ik actie ondernemen? Of mag ik het accepteren?
Maar door het dood te analyseren gaan de gevoelens niet weg, hoe graag we dat ook willen.
Dus wat we mogen doen is het analyseren loslaten. En gaan voelen. Waar zit deze spanning? Waar zit het gevoel? En dan ook letterlijk in je lichaam. Ik voel spanning in mijn buik en een brok in m’n keel.
Ik neem er de tijd voor om het te doorvoelen. Niet omdat het gevoel daarmee weg moet gaan. Want dan voel je met een verborgen agenda en zit er nog weerstand op. Maar voelen om het voelen. Het er gewoon even laten zijn. Aandacht geven. Voelen dat het oké is om dit te voelen. Dat de gevoelens er toch al zijn dus dat ik het er maar beter kan laten zijn.
En daarin is het dan weer de kunst om je niet te laten meeslepen door je gevoelens. Kun je er vanaf een afstandje naar kijken? Het observeren? Zonder je compleet mee te laten slepen door je gedachtes. Leren surfen op de golven van gevoelens. Ze komen en gaan.
Wat mij ook op zo’n moment helpt is om van me af te schrijven. Dat kan in een fysiek boekje maar ik maak zelf graag gebruik van de notities in m’n telefoon. En dan ongefilterd alles van me afschrijven. Alle gedachtes en ook gevoelens. En op het moment dat ik dan over de gevoelens schrijf, deze ook te voelen in m’n lichaam. Er is niemand die mee kijkt of mee leest en als ik wil kan ik de notities weer verwijderen. Ook dit helpt om emoties en gevoelens er te laten zijn en te voelen.
Daarnaast maak ik ruimte om een mindfulness oefening te doen specifiek voor emoties. Om dus ook echt even 10 a 15 minuten de tijd te nemen om te voelen en daarbij begeleid te worden door een meditatie. In plaats van te denken aan dat ik moet voelen. Want dat kan ook nog wel eens een valkuil zijn. Of denken na 2 minuten; ja nu heb ik het wel gevoeld dus nu is het wel genoeg hoor. Terwijl het soms echt wel wat meer aandacht vraagt.
Wil jij ook beter leren omgaan met emoties en gevoelens door middel van mindfulness? Doe dan gratis mee aan de mindfulness challenge. Je kunt je hier aanmelden.
